Gamalt verður nýtt.

---

Undanfarið hef ég verið að setja fínu borðsofustólana okkar niður í geymslu,einn í einu. Ég tími því varla að hafa þá uppi við á meðan eldhús og borðstofa eru beisiklí sami hluturinn. Ég tími sumsé ekki að nota þá mikið lengur sem eldhússtóla. Svo að ég hef látið mig dreyma um klassíska,skandinavíska eldhússtóla eins og við áttum þegar ég var lítil. Stólar sem þola mikla notkun og börn sem eru bara því miður ekki þau snyrtilegustu við matarborðið. Og börn sem virðast bara ekki geta lært það að það meigi ekki jugga sér fram og til baka á stólunum.

En nú er allt skandinavískt svo móðins,og þar af leiðandi: ekkert svo ódýrt. Og hvað gerir kona þá? Jú,hún leitar í Góða Hirðinn. Og viti menn. Þrjú stykki draumastólarnir. Þúsund krónur stykkið. Ég er ekki viss,en ég held að ég hafi heyrt kirkjukór syngja "haaaalelúja". Ég er ekki viss,en í minningunni var það þannig.

Eina vandamálið var að stólarir voru svartir og svolítið sjúskaðir. Og ég vildi hvíta stóla. Og ósjúskaða helst.

Næsta stopp var því Byko. Sandpappír,grunnur,málning og penslar.

Og svo heim. Pússa;ekkert svo mikið mál. Grunna;svolítið leiðinlegt,en ekkert svo mikið mál. Mála; svolítið meira mál,þar sem það er aðeins meira nákvæmnisverk,og ég er jú fljótfær og nenni stundum(oft) ekkert að vera að vanda mig of mikið.

En þá hóar kona í vandvirka manninn sinn sem klárar verkið svona líka lystilega. Ég vissi að það hefði verið einhver ástæða fyrir því að ég hefði gifst honum. Djók. En samt..Nei djók.

---

Það má sko jugga sér fram og til baka á þessum stólum!

---